Door: Rianne de Soet

Als orthopedagoog kreeg ik zelf de kans om met jongeren te werken die tussen wal en schip vielen. Jongeren die vaak kampten met psychische problemen en die op jonge leeftijd al zoveel hadden meegemaakt. Ik raakte vaak verstrikt in een veelheid van diagnoses en ernstige problematiek wanneer de jongeren bij mij werden aangemeld. Wat hadden deze jongeren nodig en konden wij dat wel bieden? Soms waagden wij de gok, ondanks twijfel. Liever een jongere ‘in huis’ dan op straat met alle risico’s van dien. Door de tijd die we met de jongeren kregen leerden we dat de jongeren, ondanks eenzelfde diagnose, allemaal anders waren. Soms bloeiden ze op door de rust die ze bij ons hadden. Maar soms was de heftigheid van psychische problematiek zo groot dat wij het ook niet meer wisten en de jongere werd doorverwezen. Een gevoel van machteloosheid bij mij; als wij er niet kunnen zijn voor de jongere, wie dan wel?

'laten we beginnen met luisteren'

Mijn opa en oma vertelde mij de verhalen over de mannen die ze zijn tegen gekomen in hun werk. Door naar ze te luisteren, hun levensverhaal te horen en nieuwsgierig te zijn werden de dakloze mannen weer mens. Juist die verhalen maken een mens tot uniek individu met moeilijkheden maar ook met leuke eigenaardigheden en krachten. Precies dit is onze missie met het onderzoek dat wij doen binnen ANYRoad. Luisteren naar de jongeren, behandelaren en ouders. Wie zijn deze jongeren en wat hebben ze nodig? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat behandelaren zich minder machteloos voelen? En hoe kunnen we de zorg zo organiseren op een manier die er toe doet voor deze jongeren zodat zij niet meer tussen wal en schip vallen? Laten we beginnen met luisteren, want elk verhaal is het waard om gehoord te worden.