'Betrek mij gewoon'
In het project Ketenbreed Leren verzamelden Accare, Curium, HHS, Horizon (onderdeel van iHUB) gegevens voor een systematische analyse van intensieve, specialistische hulpverleningstrajecten. Wat kunnen we leren van hulpverleningstrajecten die eindigen in jeugdhulp met verblijf? Deze vraag beantwoorden ouders, jeugdigen, professionals en beleidsmakers in het eindrapport van Ketenbreed Leren dat vandaag verschijnt. Welke factoren zijn belemmerend geweest of hebben
juist geholpen om de hulp goed te laten verlopen? De onderzoekers tekenden levensverhalen op, bespraken verbeterpunten en maakten een start met een leer- en verbeterbeweging.
Belangrijke uitkomsten zijn dat ernstige problematiek meestal niet op zichzelf staat, dat jongeren en ouders zich vaak niet begrepen of gehoord voelen, dat wat zij nodig hebben niet altijd datgene is wat de hulpverlener of de organisatie kan bieden. Maar ook het belang van basale levensbehoeften komt in alle verhalen van jeugdigen en hun ouders naar voren: een veilige omgeving, een plek om te wonen en te mogen zijn wie je bent en een school waar je niet weggestuurd wordt omdat je gedrag anders is.
De onderzoekers haalden een scala aan bevindingen uit de levensverhalen die duiden op patronen. De hulp die de jongeren krijgen, richt zicht te vaak op de symptomen, maar sluit onvoldoende aan bij onderliggende oorzaken van de problemen. Daarnaast: jeugdigen lopen schade op binnen het speciaal onderwijs en in de zorg, terwijl positieve resultaten achterblijven. Jeugdigen en hun ouders voelen zich erg vaak niet gehoord, terwijl professionals wel hun best doen. Het volgen van onderwijs heeft te weinig prioriteit waardoor schoolcarrières meer dan regelmatig afgebroken worden. En tenslotte, ouders krijgen zelden aandacht voor hun eigen problemen, terwijl die een belangrijke rol spelen in de problematiek van het kind.
Ketenbreed Leren is uniek omdat de verhalen en de cijfers ons laten zien wat er mis gaat. Maar juist ook omdat het kansen biedt om te leren. Diezelfde ouders en jongeren die de vinger leggen op de ‘zere’ plekken, verwoorden ook waar ze behoefte aan hebben. Wat hen geholpen zou hebben op de moeilijkste momenten. Wat hen meer vertrouwen had gegeven en meer regie over hun eigen leven. En daar liggen de kansen
Interesse in meer resultaten? Lees hier het volledige rapport!